fizjoCiekawostki

Maluch opiera się na kolanach oraz otwartych dłoniach czyli przyjmuje pozycję czworaczą następnie buja się przód - tył, trenuje równowagę oraz przenoszenie ciężaru ciała i przychodzi ten moment ruszenia. Czworakowanie to nic innego jak naprzemienne ruchy rąk i nóg dziecka, które pozwalają się mu poruszać do przodu. Tułów jest prosty, stópki w przedłużeniu podudzi oraz najwyższym punktem w ciele jest głowa. Najczęściej czworaki zostają przyjęte z pozycji niedźwiadka, z siadu skośnego lub z leżenia na brzuchu w wysokim podporze. Czworakowanie powinno pojawić się około między 6 a 12 miesiącem życia, najczęściej spotykam tą umiejętność u dzieci po skończonym 8 miesiącu życia.

Zalety czworakowania:

• wzmocnienie mięśni posturalnych,

• wymusza naprzemienność - współpraca obu półkul mózgowych,

• często wyrównanie asymetrii,

• poprawa koordynacji oko - ręka,

• wyższa, mobilna pozycja - sam zdobędę zabawkę,

• doskonalenie równowagi,

• kontrola środka ciężkości,

• stabilizacja obręczy barkowej i biodrowej.

Najczęstsze przyczyny braku czworakowania:

• brak spędzania czasu na podłodze i twardym podłożu,

• zbyt wczesne sadzanie dziecka,

• podciąganie i prowadzenie za rączki do chodu,

• korzystanie w dużej ilosci z chodzików, skoczków i innych akcesoriów,

• zbyt słaba obręcz barkowa i tułów,

• przetrwały odruch ATOS.

Aktywności wspierające czworakowanie:

• leżenie na brzuchu na twardym podłożu od początku,

• przyjmowanie wysokiego podporu,

• sięganie w leżeniu na plecach i brzuchu,

• pivoty - obroty wokół siebie,

• zabawy w pozycji bocznej,

• umożliwienie samodzielnego dotarcia do zabawki,

• tworzenie torów przeszkód np. z poduszek.